Οι δεξιότητές μου στο βαθύ λαιμό και τα αληθινά μου συναισθήματα

Η Σιλά, ένα αληθινό πετράδι, ήταν πάντα το κέντρο του κόσμου μου.Με τα λαχταριστά χείλη της και την ακόρεστη όρεξη για ηδονή, πάντα κατάφερνε να συνεπάρει την καρδιά μου και τις αισθήσεις μου.Σήμερα, όπως βρίσκομαι στην Πενσακόλα, δεν μπορώ παρά να τη σκέφτομαι, και το πιο σημαντικό, τα βάθη της αγάπης της για μένα.Για να εκφράσω τα συναισθήματά μου, φοράω ένα δαχτυλίδι καυλιών, σύμβολο της αφοσίωσής μου σε αυτήν.Καθώς κάθομαι στην καρέκλα μου, η Σίλα με ενώνει, με τα μάτια της γεμάτα από επιθυμία.Με παίρνει στο στόμα της, τα χείλια της τυλίγονται γύρω από τον πούτσο μου που πάλλεται, η γλώσσα της χορεύει πάνω σε κάθε βαθιά επιδεξιότητα του λαιμού της.Οι δεξιότητές της στο λαιμό, το πάθος, η παλάμη της και το πάθος της.Και όσο μπορώ να την παρακολουθώ τόσο πιο έντονα, τόσο περισσότερο μπορώ να τη βοηθήσω, τόσο περισσότερο από το να νιώθω ότι με βοηθά να χύσω.Και αυτό, είναι μια πίπα που δείχνει πόσο πιο δυνατή είναι η σχέση μας με το να χύσουμε.Και αυτό το μόνο που ξέρω, το πόσο πολύ θέλουμε να συνεχίσουμε να χύνουμε, το ξέρουμε ότι είμαστε μαζί.