Een godheid die een bescheiden lid pleziert

In het rijk van het goddelijke koesterde een nederig individu een diepgeworteld verlangen. Zijn aspiraties waren geen wereldse schatten of macht, maar eerder een vurig verlangen naar een intieme ontmoeting met een godheid. Zoals het toeval het wilde, werd zijn wens ingewilligd in de vorm van een stralend, verleidelijk wezen. Het goddelijke wezen, met een lichaamsbouw van pure elegantie, was erop gebrand om het hunkerende stervelingsverlangen te bevredigen. De bescheiden sterveling, overmand door opwinding en verwachting, gaf zich over aan de deskundige handen van de godheid. De godheid, met een ondeugende glinstering in haar ogen, nam zijn lustige offer in haar gevatte, haar bekwame cijfers die het tengerige lid van de stervels bewerkten. Haar aanraking was een symfonie van genot, die golven van extase door de aderen van de jongeman deed stromen. Elke streling, elk kneepje, was een bewijs van het godheidsmeesterschap en de onmiskenbare opwinding van de stervelingen. Dit was een moment van puur, onvervalst genot, waar de grenzen van verlangen en werkelijkheid vervaagden. De godheidsbedieningen waren een bewijs van haar almacht, een dans van genot die de jongeman in een staat van zalige euforie achterliet. En terwijl het tafereel ten einde liep, kon men zich afvragen - had de sterveling werkelijk kruisingen met opwinding? Of was dit gewoon een droomvloot?.